Evaluation of cases aged 0-18 years referred to the Council of Forensic Medicine with the claim of medical malpractice

Abstract

Amaç: Bu çalışmada amaç, 0-18 yaş grubu olgulara, tıbbi müdahalede bulunan sağlık mesleği çalışanları hakkında tıbbi uygulama hatası iddiası ile ilgili açılan davaların adli tıbbi boyutunu değerlendirmektir. Gereç ve Yöntem: Adli Tıp Kurumu’na 2002-2006 yılları arasında gönderilen 3. İhtisas Kurulu’nca incelenen ve tıbbi uygulama hatası iddiası bulunan 0-18 yaş grubu 378 olgu çalışmaya alındı. Olgular, hangi sağlık çalışanlarından şikayetçi olunduğu, hangi sağlık kuruluşlarının davalı olduğu, sağlık kuruluşlarının hangi bölümlerinden şikayetçi olunduğu, tıbbi uygulama hatası tespit edilen olgularda ortaya çıkan zararların neler olduğu ve saptanan hataların hangi süreçlerde meydana geldiği açısından değerlendirilmiştir. Bulgular: Dava konusu sağlık kuruluşları içinde ilk sırada devlet hastaneleri gelmekte (%52,7) ve bunu özel hastaneler (%16,4) izlemekteydi. Tıbbi uygulama hatası iddiası ile suçlanan sağlık çalışanı dağılımında ilk sırayı çocuk sağlığı ve hastalıkları uzmanı alırken, bunu pratisyen hekimler takip etmekteydi. Olguların 219’unda (%57,9) ortaya çıkan zarar ölümdü. Tıbbi uygulama hatalarının değerlendirilmesinde 195 olguda (%51,6) uygulamaların tıbbi kurallara uygun olduğu yönünde ve 109 olguda (%28,8) tıbbi uygulama hatası olduğu şeklinde görüş bildirilmişti. Çıkarımlar: Ülkemizde 0-18 yaş grubunda artan tıbbi uygulama hataları (TUH) nedeniyle bu gruba yönelik çalışan sağlık mesleği çalışanlarının, özellikle çocuk doktorları ve pratisyenlerin; tanı, tedavi, bakım ve sevk konularında daha dikkatli olmaları ve özenli davranmaları gerekmektedir. Bunların yanı sıra, hastaya ve yakınlarına ayrıntılı bilgi verilerek önerilen tedavinin komplikasyon ve yan etkileri mutlaka hastanın anlayacağı dil ile anlatılmalıdır.

Aim: The objectives of this study are to evaluate malpractice from forensic medicine perspective, studying lawsuits filed against healthcare professionals who performed medical interventions on cases aged between 0-18 years. Material and Method: Medical malpractice claims filed against healthcare professionals (n= 378) submitted to The Council of Forensic Medicine during the years 2002 #8211;2006 by the courts to form expert opinion, were evaluated by 3. Specialty Board were examined retrospectively. The cases were evaluated in regard to being complaint about which health workers, being engaged with a lawsuit of which health instutions, being complaint about which department of health institutions and the damages arising and fault finding processes which occur in medical malpractice cases. Results: Among the healthcare institutions subjected to malpractice claims, state hospitals ranked first (52.7%) followed by private hospitals (16.4%). Pediatricians took the lead among healthcare professionals accused of malpractice followed by practicians. 219 cases of malpractice (57.9%) ensued in death. Opinions in favour of or against medical malpractice were expressed in 28.8% (n=109), and 51.6% (n=195) of the cases, respectively. Conclusions: Because of increasing medical malpractices by age group (0-18) in our country, the group of health professionals, especially pediatricians and practitioners should be more careful and attentive of the diagnosis, treatment and care. Moreoever, the patient, his/her relatives, and intimates should be provided with detailed information about the complications, and adverse effects of the recommended treatment using eligible words.