Long-term effects of olanzapine in various movement disorders
Özet
Objective: The aim of this retrospective study was to investigate the efficacy of olanzapine in long-term treatment in various hyperkinetic movement disorders.
Methods: Twelve patients with various hyperkinetic movement disorders (mean age, 47.4 +/- 14.5 years; mean disease duration, 9.08 +/- 7.01 years) received olanzapine. Patients with chorea due to Huntington's disease, tardive dystonia, oromandibular dystonia, post-ischemic hemidystonia, hemiballismus and post-traumatic rubral tremor were included in the study. The effects of treatment were assessed after treatment initiation according to the findings of the general clinical observation at visits with 6-month intervals.
Results: The mean follow-up time was 24 months and the mean olanzapine dose was 11.2 +/- 5.1 mg/day (median 10 mg/day). The mean general clinical observation degree was 2.4 +/- 0.5 (moderate improvement). Four patients were scored +3 on the general clinical observation degree (marked improvement). The improvement of the general clinical observation degree was significant at 24-month olanzapine treatment (p=0.05).
Conclusion: Olanzapine may be used for the treatment of a large variety of hyperkinetic movement disorders. This is a long-term study on the effects of olanzapine in various hyperkinetic movement disorders. No serious side effects were reported. (Archives of Neuropsychiatry 2010;47:213-5) Amaç: Bu retrospektif çalışmada, çeşitli hiperkinetik hareket bozukluklarında olanzapin’in uzun süreli tedavideki etkinliğini incelemek amaçlanmıştır. Yöntemler: Çalışmaya toplam 12 çeşitli hiperkinetik hareket bozukluğu hastası (ortalama yaş 47.4±14.5 yıl, ortalama hastalık süresi 9.08±7.01 yıl) alınarak olanzapin tedavisi verildi. Hasta grubuna, Huntington hastalığına bağlı kore, tardiv distoni, oromandibuler distoni, iskemi sonrası hemidistoni, hemiballismus ve travma sonrası rubral tremor tanılı hastalar dahil edildi. Değerlendirmeler 6 aylık aralarla hastaların tedavi sonrasındaki vizitlerdeki genel klinik izlemlerine göre yapıldı. Bulgular: Hastalar ortalama 24 ay izlendi ve ortalama olanzapin dozu 11.2±5.1 mg/gün idi. Ortalama genel klinik izlem derecesi 2.4±0.5 (orta derecede iyileşme) idi. Toplam 4 hastanın ortalama genel klinik izlem derecesi +3 (belirgin iyileşme) idi. Olanzapin tedavisinin 24. ayındaki ortalama genel klinik izlem derecesindeki iyileşme belirgindi (p=0.05). Sonuç: Olanzapin, çok çeşitli hiperkinetik hareket bozukluklarının tedavisinde kullanılabilir. Bu çalışma, çeşitli hiperkinetik hareket bozukluklarında olanzapin’in etkilerinin incelendiği uzun süreli bir çalışmadır. Tedaviye bağlı ciddi yan etkiler gözlenmemiştir.