Allocations to the waqfs from the Ottoman Public treasury

Abstract

Osmanlı padişahları sürdürdükleri başarılı fetih politikalarının hemen akabinde toplumun menfaatlerini gözeten yeni vakıfların kurulmasına izin verirlerken, bazı durumlarda ise, daha önceden kurulmuş müesseselere destek vererek onların hizmet kalitelerini artırmalarını sağlamaya çalışmışlardır. Osmanlı ülkesinde XVI ve XVII. yüzyıllarda meydana gelen sosyal gelişmeler, vakıfların iktisadîaçıdan zayıflamasına yol açmıştır. Bu durumda iktisadî açıdan zor durumda olan vakıfların, padişahlardan yardım talebinde bulunmaktan başka çaresi kalmamıştır. Padişahların kendilerinden yardım talebinde bulunan vakıflara kaynak oluştursun diye gelirleri doğrudan doğruya devlet hazinesine gitmesi gereken mukâtaalara yöneldikleri görülmektedir. Çalışmada Osmanlı padişahlarının devlet hazinesine gitmesi gereken mukâtaa gelirleri ile irsadî vakıfların personeline maaş, gıda yardımı, yemek ücreti veya tamirat gideri olarak nasıl tahsisat ayırdıkları örneklerle açıklanacaktır.

The Ottoman sultans established after their conquest new waqfs in various areas for the benefit of local societies. In some cases they endeavored to increase the quality of service of waqfs established previously. The social changes in the Ottoman Empire in the 16th and 17th century led to the financial weakening of waqf institutions. Therefore, waqf institutions facing financial hardship were left with no option but to apply directly to the sultan. Thus, the sultan in response allo-- cated to waqfs in need the income from mukâtaas belonging to the public treasury. This work will examine the allocation of mukâtaa income belonging to the public treasury for the payment of personnel salaries of the irsadî waqfs, for food supplies, meal fees and repair work.