Sosyal yardım olgusu ve Türkiye’de şartlı sosyal yardım uygulamaları
Özet
Türkiye, 2000’li yıllardan itibaren sosyal güvenlik alanında önemli gelişmeler kaydetmiştir. Özellikle bu gelişmeler içerisinde yoksul ve dezavantajlı kesimlere yönelik yapılan sosyal yardımlar alanında sağlanan kurumsallaşmayla birlikte uygulanan kamu
politikaları da dikkat çekici olmuştur.
Bu dönemde, geçmişten bu yana toplumun yoksul kesimlerine yönelik uygulanan ancak ulusal ölçekte kapsamlı ve planlı bir politikaya dayanmayan sosyal yardımlar kurumsal ve bütünleşik bir anlayışla ele alınmaya başlanmıştır. Kurumsal yapı; katılımcı,
esnek ve yerel yönetimlere yetki sağlayan, yönetişimi esas alan bir şekilde kurgulanmış,
sosyal yardım politikaları; klasik sosyal yardımlardan, istihdamı, girişimciliği ve yoksul
kesimlerin gelişimini esas alan ve katma değeri daha yüksek olan şartlı sosyal yardımlara
doğru bir yönelim göstermiştir. Turkey, has made significant advances in the field of social security since the 2000s.
Particularly noteworthy in these developments are the public policies implemented
together with the institutionalization provided in the area of social assistance for poor
and disadvantaged people In this period, social assistance has begun to be addressed, which is institutionalized
and integrated, but not based on a comprehensive and planned policy at the national
level, applied to the poorer segments of society since the past. Institutional structure;
Created as, participatory, flexible and authoritative for local governments and governance
based, social assistance policies; has showed change from classical social assistance to a
conditional social assistance based on employment, entrepreneurship and the development
of the poor, with higher added value.
