Teorisyenlerin izinde: XIII. yüzyıl sonu XIV. yüzyıl başlarında Levant’ta ticari abluka düşüncesi

Abstract

Haçlı Seferleri, Avrupa’nın Orta Çağ’daki en büyük dini hareketlerinden biridir. XIII. yüzyılın sonuna doğru, ilk haçlı seferinin (1096) üzerinden neredeyse iki yüzyıl geçmiş olmasına rağmen haçlı hareketi fikri ve arzusu hâlâ canlı bir konu olarak gündemdedir. Bu yüzyıl, özellikle 18 Mayıs 1291 tarihinde Akkâ şehrinin Memlûk Devleti tarafından fethi sonrasında, Haçlı hareketinin yeniden canlanma ve yeni bir yaklaşıma ihtiyaç duyduğu bir dönem olarak kendini göstermektedir. Çalışmada XIII. yüzyıl sonu ve XIV. yüzyıl başındaki Haçlı algısı hakkında farklı yazarların bakış açılarına ve bu görüşlerin farklı teorisyenler tarafından nasıl yorumlandığına odaklanılacak olup, Haçlı teorisyenlerinin Doğu Akdeniz'deki taktiksel fikirleri incelenecek, yenilikçi stratejik yaklaşımlarını ve bu yaklaşımların dönemin hem politik hem de ekonomik dinamikleriyle nasıl ilişkilendiği analiz edilecektir. Çalışmada, Fidentius, Haytonus, Pierre Dubois, Marino Sanudo gibi siyasi teori üreten düşünürlerle birlikte, Ramon Llull, Guillelmus Adae ve Brocardus'un misyonerlik konusundaki teorilerini ele alan Latince ve Eski Fransızca kaynaklardan sıkça yararlanılmıştır. Kullanılan kaynaklar, birincil kaynaklardır. Bibliyografyadan da anlaşılacağı üzere, teorisyenlerin haçlı seferi fikirlerine ilişkin eski anlatılar modern araştırma ve çalışmalarla zenginleştirilmiştir

The Crusades are one of the most significant religious movements of medieval Europe. Despite almost two centuries having passed since the first crusade(1906), in the first half of the 14th century the concept of the crusade movement remains a relevant topic. This century, particularly after the Mamluks' conquest of Acre in 1291, is marked as a period when the Crusade movement needed a revival and a new approach. This study will focus on various authors' perspectives on the perception of the Crusades in the early 14th century and how these views have been interpreted by different theorists. It will examine the tactical ideas of the Crusade theorists in the Mediterranean and analyze their innovative strategic approaches and how these approaches are linked to the political and economic dynamics of the period. In the study, political theorists such as Fidentius, Haytonus, Pierre Dubois, Marino Sanudo, along with thinkers producing political theories, frequently draw upon Latin and Old French sources discussing the missionary theories of Ramon Llull, Guillelmus Adae, and Brocardus. The sources are considered primary sources. As evident from the bibliography, the ancient narratives regarding the ideas of the Crusades theorists have been enriched with modern researchs.