Baudrillard bağlamında hiper-gerçeklik kuramının futbol izleyicileri üzerine etkisi

Abstract

Bu makalenin amacı, öncelikle futbol izleyicilerinin statta futbol izlemek yerine televizyonları başında hiper-gerçek bir izleme deneyimi yaşamalarının sebeplerini araştırmak ve futbol izlemenin hiper-gerçek boyutunu hem kendi deneyimlerime dayanarak Balıkesirspor hem de Baudrillard üzerinden anlatarak futbol izleyicileri üzerindeki etkilerini tartışmaktır. Bu makale iki ana bölümden oluşmaktadır. Birinci bölümde, futbol izleyicilerinin hiper-gerçekliği tercih etmelerinin sebepleri incelenmiştir. Bu incelemenin sonucunda dört madde öne çıkmıştır. Güvenlik,spiker, değişen gerçeğin heyecan verici yönü ve tekrar oynatmadır.Bunlar sırasıyla incelenmiş ve karşıt görüşü olarak stadyumdaki birliktelik ile beraber tartışılmıştır. Bu makalenin ikinci bölümünün ilk kısmında Platon ve Baudrillard arasındaki benzerlikler ile gerçeklik ve simülasyon kuramı tartışılmaktadır. İkinci kısımda ise, futbol izleyicilerinin hiper gerçekliğe geçişi bölümünde, hiper-gerçekliğin büyülü dünyası tartışılmaktadır. Hiper-gerçekliğin etkisi bölümünde ise simülasyonun ortaya çıkarmak istediği şeyin, yani -mış gibi hissetmek duygusunun nasıl ortaya çıktığı aktarılır. İzleyiciler artık gerçek ile gerçek olmayanı ayırmamaktadırlar. Çünkü gerçeklik kalmamıştır, yeniden üretilmiştir. Sonuç bölümünde ise futbolun endüstriyelleşmeye, izleyicilerinin ise tüketicilere nasıl dönüştükleri tartışılmıştır.

The main aims of this article is to explore why football viewers choose to watch football on TV, as a Baudrillardian hyper-reality experience, instead of watching it at stadium and to discuss the hyperreality aspect of watching football both from a Baudrillardian perspective and based on my own experience over Balıkesirspor. The article is based on two main parts. In the first part, the reasons why football viewers prefer hyper-reality experience are discussed. This examination revealed four items. Security, commentator, the excitement of changing reality and replay. These are examined respectively and as a counter-argument discussed with the unity in the stadium. In the second part, which has two subsections, firstly the similarities between Platon and Baudrillard are discussed in regards to the concepts of reality and simulation. Secondly, in the subsection of the transition of football viewers into hyper-reality, the magical world of hyper-reality is discussed. In the subsection regarding the effects of hyper-reality, how simulation tries to create the feeling of “as if” in us is explained. The viewers cannot differentiate between what is real and what is not real. Because there is no reality left, it is reproduced. Finally, in the conclusion, the processes of how football turns into a sector and how its viewers are transformed into consumers are discussed.