Karadağ’da öteki sorunu: Müslümanlar (1878-1913)

Abstract

Karadağ'daki Müslüman nüfus oranı, 1878 Berlin Antlaşması ve Balkan Savaşları ile sınırlarına kattığı topraklarda yaşayan Müslüman nüfus ile birlikte artmıştır. Bu durum Prens Vladika Nikola?ın kurmak istediği millî bir devletin önünde engeldi. Zira karşısına çıkan Müslümanlar onun için öteki idi. Bu nedenle Nikola?nın öteki sorununu halletmesi gerekiyordu. Bunun da iki yolu vardı: Birincisi Müslümanları asimile etmek, ikincisi ise asimile edemiyorsa göçe zorlamak. Nikola her iki yöntemi de denemiştir. Müslümanların dinî eğitim almalarını yasaklamış, müftü tayinlerine ve müftülerin icraatlarına sık sık müdahale etmiş, Müslümanları Karadağ tabiiyetini kabule zorlamıştır. Bu politikaların doğal bir sonucu olarak ötekileştirilen Müslümanların büyük bir kısmı Karadağ?dan göç etmek zorunda kalmıştır. Osmanlı Devleti her ne kadar duruma müdahale etmeye çalışsa da Karadağ hükümeti izlediği politikadan vazgeçmemiştir.

This article examines the status of Muslims in Montenegro after its independence. As Montenegro expanded its borders with the Treaty of Berlin in 1878 and the Balkan Wars (1912-13), the size of the Muslim population in its lands increased. Prince Vladika Nichola viewed the Muslim population as an obstacle to his nation state. He regarded Muslims as #8220;others #8221; and aimed to address the problem in two ways: either through assimilation or forced migration. He prohibited Muslim religious education, interfered the actions of the Muftis and their appointments and forced Muslims to accept the Montenegron nationality. As a result of these policies, a large number of Muslims were forced to migrate from Montenegro. The political and diplomatic interventions of the Ottoman Empire did not deter Montenegro from carrying out its policy to displace Montenegron Muslims.