İnstabil zeminlerde uygulanan antrenman programlarının futbolcular üzerindeki propriyosepsiyon, statik denge ve top sürme becerisi üzerindeki etkilerinin karşılaştırılması

Abstract

Çalışmamızın amacı, stabil ve stabil olmayan zemin üzerine uygulanan antrenman programlarının dizdeki propriyosepsiyon, futbolda statik denge ve top sürme becerisi üzerindeki etkilerini karşılaştırmaktır. Çalışmada sporcular denge grubu (DG, n=12, age: 12.66 ± 0.49, bmi:18.3), pliometrik grup (PG, n=12, age: 12.66 ± 0.49, bmi:18.6) ve kontrol grubu (KG, n=12, age: 13 ± 0, bmi:18.6) olarak üçe ayrılmış olup toplamda 36 futbolcu katılmıştır. Çalışma gruplarında (DG ve PG), oyuncular 12 hafta boyunca 24 eğitim programı gerçekleştirirken, KG klasik antrenman programlarına devam etmiştir. Çalışmamızda ön ve son testler kapsamında dizde propriyosepsiyon, Statik Denge (SD) ve top sürme becerisi (CST; Yaratıcı Hız Testi) testleri uygulanmıştır. Çok sayıda çapraz grup analizi sonucunda DG'de önemli oranda gelişme gözlenmiştir; SD baskın bacak (% 29.42), SD baskın olmayan bacak (% 31.21), baskın bacak propriyosepsiyonu (% 51.52) ve CST ölçümlerinde (% 8.31) gelişme gösterirken, PG; sadece CST ölçümlerinde (% 5.58), KG sporcularında ise; SD baskın bacak (% 19.25) ve CST ölçümlerinde (% 7.85) anlamlı farklılığa rastlanmıştır (p<0,05). Grupların ön ve son test değişkenleri incelendiğinde istatistiksel olarak önemli bir farklılık sadece SD baskın olmayan bacak ölçümlerinde gözlemlenmiştir, ölçüm sonuçlarına göre DG futbolcuları KG futbolcuları ile karşılaştırıldığında istatistiksel olarak anlamlı artış belirlenmiştir (p<0.05). Çalışmada parametreler arasında herhangi bir ilişkiye rastlanmamıştır (p>0,05). Sonuç olarak, futbolda iki bacağın efektif olarak kullanılması optimum performans için gerekli olduğundan, DG sporcularında görülen gelişim önemlidir. Futbolda tek ayak üzerinde gerçekleştirilen aktivitelerin çokluğu düşünüldüğünde bilateral denge ve kuvvet parametrelerindeki artışların, top sürme, top kapma, zor koşullarda pas verme ve şut atma gibi futbolda performansı belirleyen becerileri geliştirebileceği düşünülmektedir. Bu bakımdan antrenman programlarına her iki antrenman programının da entegre edilmesi önemlidir. Anahtar Kelimeler: Statik denge, Adolesan, Plyometrik, Top sürme, Propriyosepsiyon.

The aim of the study was to compare the effects of training programs applied on stable and unstable floors on proprioception in the knee, static balance and dribbling skill in soccer. A total of 36 soccer players (age:12±0.86; height:151±7.98; weight:42.35±8.14) participated in the study with equal numbers (n=12) in each group as the balance group working on unstable fields (DG), plyometric group working on stable fields (PG) and control group (KG). In the study groups (DG and PG), the players performed 24 training programs for 12 weeks. The proprioception in the knee, Static Balance (SD) and dribbling skill (CST; Creative Speed Test) tracks were measured. As a result of numerous cross-groups analysis done, significant improvement has been observed in DG; SD dominant leg (%29.42), SD non-dominant leg (%31.21), proprioception of dominant leg (%51.52) and CST measurements (%8.31), however PG; only in CST measurements (%5.58) and CG; in SD dominant leg (%19.25), and CST measurements (%7.85). When the pre- and post- test variables of the groups were examined, a statistically significant difference was observed only in the SD non-dominant leg measurements. As a result of measurements a statistically significant increase was found in DG players compared with KG players (p <0.05). In study, no relation has been observed between parameters (p>0,05). In conclusion, the improvement observed in DG is important for the optimum performance considering that it is necessary to use both legs effectively in soccer. Considering the multitude of activities performed on the single leg, it is thought that the increase in bilateral balance and strength can improve the ability to determine soccer performance such as dribbling, tackling, passing in difficult conditions and shooting. In this respect, it is important that both training programs have to be integrated into the training programs.