Harpagophytum procumbens ekstraktının klinik kullanımı

Abstract

Günümüzde tedavide kullanılan ilaçların bazılarının yan etkileri ve toksisiteleri nedeniyle fitoterapi ve doğal tedavilere yönelim artmıştır. Tıbbi ve aromatik bitkiler içerisinde yer alan Harpagophytum procumbens (HP), meyvesi dış görünümü nedeniyle Şeytan pençesi olarak da isimlendirilmiştir. Şeytan pençesi bitkisi genellikle Güney Afrika’nın Kalahari Çölü, Namibya, Botswana, Zambiya, Zimbabwe ve Mozambik’te yetişen otsu bir bitkidir. Geleneksel tıpta, şeytan pençesi uzun yıllardır infüzyon, kaynatma, tentür, toz ve özüt formlarında kullanılmaktadır. Bitkinin köklerinde bulunan ana kimyasal bileşikler; iridoid glikozitler, triterpenoitler (oleanolik ve ursolik asit), şekerler (tetrasakkarit, stakioz), aromatik asitler (kafeik, sinnamik ve klorojenik asitler), fitosteroller (beta-sitosterol) ve flavonoitlerdir (luteolin ve kemferol). Son yıllarda yapılan araştırmalarda harpagosid ve harpagid gibi biyoaktif bileşenlerin, antienflamatuar, analjezik ve antioksidan etkilerinin olduğu bildirilmiştir. HP ekstraktlarındaki antioksidan aktiviteden sorumlu bileşenler, serbest radikal süpürücüsü olarak bilinen flavonoidler, hidrojen donörleri ve oksijen radikal nötürleştiricileri olarak işlev gören bitki fenolleridir. Klinik olarak şeytan pençesi sedatif, ateş düşürücü, öksürük kesici, yara iyileştirici, ülser ve çıbanlar gibi deri lezyonları ve hazımsızlık tedavisinde ayrıca osteoartrit, romatoid artrit, tip 2 diyabet, obezite, kan hastalıkları, kanser, kardiyovasküler ve pulmoner hastalıklar gibi çeşitli hastalıkların tedavisinde kullanılmaktadır. Bu makalede HP’nin genel özellikleri ve klinik kullanımı mevcut literatürlerden yararlanılarak derlenmiştir.

Due to the side effects and toxicities of some drugs used in treatment today, the orientation towards phytotherapy and natural therapies has increased. Harpagophytum procumbens (HP), which is among medicinal and aromatic plants, is also called Devil's Claw because of the external appearance of its fruit. Devil's claw is a herbaceous plant predominantly grown in South Africa's Kalahari Desert, Namibia, Botswana, Zambia, Zimbabwe, and Mozambique. In traditional medicine, Devil's claw has been used in the forms of infusions, decoctions, tinctures, powders, and extracts for many years. The main chemical compounds found in the plant's roots include iridoid glycosides, triterpenoids (oleanolic and ursolic acid), sugars (tetrasaccharide, stachyose), aromatic acids (caffeic, cinnamic, and chlorogenic acids), phytosterols (beta-sitosterol), and flavonoids (luteolin and chempherol). In recent years, it has been reported that bioactive components such as harpagoside and harpagid have anti-inflammatory, analgesic, and antioxidant effects. The features responsible for the antioxidant activity in HP extracts are flavonoids known as free radical scavengers, plant phenols that act as hydrogen donors, and oxygen radical neutralizers. Clinically, Devil's claw is used as a sedative, antipyretic, antitussive, wound healer in the treatment of skin lesions such as ulcers and abscesses, and dyspepsia, as well as in the treatment of various diseases such as osteoarthritis, rheumatoid arthritis, type 2 diabetes, obesity, blood diseases, cancer, cardiovascular and pulmonary diseases. This article reviews the general characteristics and clinical usage of HP using the available literature.