Kardiyojenik şokla başvuran ST yükselmeli miyokart enfarktüslü hastalarda primer perkütan koroner girişim: Prognoz ve hastane içi mortalitenin belirleyicileri

Abstract

Amaç: Bu çalışmada, kardiyojenik şokla başvuran ST yükselmeli miyokart enfarktüslü (STYME) hastalarda primer perkütan koroner girişimin (PKG) etkinliği ve sonuçları değerlendirildi. Ça­lış­ma pla­nı: Çalışmaya STYME’ye bağlı kardiyojenik şok nedeniyle primer PKG uygulanan ardışık 91 hasta (66 erkek, 25 kadın; ort. yaş 61±11) alındı. Tüm klinik ve anjiyografik verilerle birlikte hastane içi ve uzun dönem sonuçlar geriye dönük olarak toplandı. Olgular, hastane içi dönemde mortalite gelişen (n=59, %64.8) ve gelişmeyen (n=32, %35.2) hastalar olarak iki gruba ayrıldı. Bul­gu­lar: Hastane içi mortalite gelişen grupta yaş (ort. 62.7±11.1 ve 57.7±11.4; p=0.04) ve diabetes mellitus (DM), renal yetersizlik ve miyokart enfarktüsü öyküsü sıklığı daha yüksekti. Çoklu damar hastalığı (p=0.004) ve sirkumfleks arter tutulumu (p=0.03) mortalite gelişen grupta; tirofiban (p=0.02) ve stent kullanımı (p=0.007) sağkalım grubunda daha yüksek orandaydı. İşlem başarısı mortalite gelişen grupta anlamlı derecede düşük bulundu (%39 ve %84.4%; p<0.001). Yaşayan 32 hastanın ortanca 26 aylık takibi sırasında yalnızca üç hastada (%9.4) kardiyovasküler ölüm görüldü. Çokdeğişkenli analizde, başarısız işlem (odds oranı 7.2, %95 güven aralığı 1.77-29.27; p=0.006) ve DM (odds oranı 3.92, %95 güven aralığı 1.13-13.62; p=0.03) hastane içi mortalitenin bağımsız belirleyicileri olarak bulundu. So­nuç: Hastane mortalitesi, STYME ve kardiyojenik şokun birlikte görüldüğü olgularda oldukça yüksektir. Başarılı primer PKG, bu hastalarda hastane mortalitesini yarı yarıya azaltmaktadır. Ayrıca, başarısız işlem ve DM hastane içi mortalitenin bağımsız belirleyicileridir.

Objectives: We investigated the efficacy and outcome of primary percutaneous coronary intervention (PCI) in patients admitted with cardiogenic shock and ST-elevation myocardial infarction (STEMI). Study design: We reviewed 91 consecutive patients (66 males, 25 females; mean age 61&plusmn;11 years) treated with primary PCI for cardiogenic shock due to STEMI. All clinical, angiographic data, and in-hospital and long-term outcomes were collected. The patients were classified into two groups depending on the presence (n=59, 64.8%) or absence (n=32, 35.2%) of in-hospital mortality. Results: Hospital nonsurvivors were older (mean age 62.7&plusmn;11.1 vs. 57.7&plusmn;11.4 years; p=0.04) and exhibited higher frequencies of diabetes mellitus (DM), renal failure, and history of myocardial infarction. Multi-vessel disease (p=0.004) and circumflex artery involvement (p=0.03) were more frequent and the rates of tirofiban administration (p=0.02) and stenting (p=0.007) were lower in nonsurvivors. Procedural success rate was substantially lower in nonsurvivors (39% vs. 84.4%; p&lt;0.001). Of 32 survivors, cardiovascular mortality occurred in only three patients (9.4%) during a median follow-up of 26 months. In multivariate regression analysis, unsuccessful procedure (OR 7.2, 95% CI 1.77-29.27; p=0.006) and DM (OR 3.92, 95% CI 1.13-13.62; p=0.03) were the independent predictors of in-hospital mortality. Conclusion: Mortality rate is considerably higher and successful procedure yields a two-fold decrease in in-hospital mortality in patients with cardiogenic shock complicated by STEMI. Unsuccessful procedure and DM represent as two independent predictors of in-hospital mortality.