Hemşirelik öğrencilerinin yeme tutumları ile problem çözme becerileri arasındaki ilişki

Abstract

Amaç: Bu çalışmada, üniversite öğrencilerinde anormal yeme tutumları ile problem çözme becerileri arasındaki ilişki araştırılmıştır. Gereç ve Yöntem: Çalışmanın evrenini Bitlis Eren Üniversitesi Sağlık Yüksekokulu Hemşirelik bölümünde okuyan (n:247) öğrenciler, örneklemi çalışmaya katılmayı kabul eden öğrenciler (n:176) oluşturmaktadır. Yeme alışkanlıklarıyla ilgili anket, Yeme Tutum Testi (YTT) ve Problem Çözme Ölçeği veri toplama aracı olarak kullanıldı. Bulgular: Çalışmamızda YTT puanı ?30 olan yani yeme bozukluğu bulunma olasılığı olan öğrenci yüzdesi %31.8 olup toplamda YTT puan ortalaması 26.5±14 (min.0-max.120)’tür. Öğrencilerin problem çözme ölçeğinden aldıkları toplam puan ortalaması 105.1±18.7 (min.32-max.192)’dir. Ölçeğin alt boyutlarından; Problem Çözme Güveni alt boyut puan ortalamasının 30.1±9 (min.11-max.66), Yaklaşma-Kaçınma puan ortalamasının 50.1±8.3 (min.16-max.96) ve Kişisel Kontrol puan ortalamasının 19.6±3.2 (min.5-max.30) olduğu belirlenmiştir. Problem Çözme toplam puanı ile YTT toplam puanı (r=0.188; p=0.013) ve Problem Çözme Güveni alt boyut ile YTT toplam puanı (r=0.199; p=0.008) arasında önemli pozitif korelasyon saptanmıştır. Sonuç: Problem çözme becerilerinin yeme tutumuyla ilişkili olduğu ve 21 yaş ve üzerindeki bireylerin yeme bozukluğu bakımından risk altında olduğu saptanmıştır.

Abstract Aim:In this study, the relationship between abnormal eating behaviours among university students and their problem solving skills was investigated. Material and Method:The target population of the study was the students of Bitlis Eren University, Health School, Department of Nursing (n:247). The sample group consisted of the students volunteered to participate in the study (n:176). A questionnaire on eating habits, the Eating Attitude Test (EAT) and the Problem Solving Scale were the tools to collect data. Findings: In our study, the percentage of the students who scored #8805;30 on EAT, in other words who were likely to have an eating disorder was 31.8 % and the mean EAT score was 26.5±14 (min.0- max.120). The mean Problem Solving Scale score was 105.1±18.7 (min.32-max.192) in the total sample. Considering the sub dimensions of scale, it was found that the mean score of the Problem Solving Confidence Subscale was 30.1±9 (min.11- max.66), the mean score of Approach-Avoidance Subscale was 50.1±8.3 (min.16-max.96) and the mean score of the Personal Control Subscale was 19.6±3.2 (min.5-max.30). Significant positive correlations were found between the total scores of Problem Solving Scale and EAT (r=0.188; p=0.013) and between Problem Solving Confidence Subscale and EAT total scores (r=0.199; p=0.008). Conclusion: A relationship between problem solving skills and eating attitude was identified and it was found that the individuals 21 years or older are at risk of eating disorder. Key words: Eating disorder, Problem-solving skills,