Mimarlık eğitiminde üç boyutlu yazıcılar: Türkiye durum değerlendirmesi

Abstract

Mimarlık, yapı ve bina tasarlama sanat ve bilimi olarak yenilikleri takip eden evrensel bir meslektir. Endüstri devriminden itibaren mimarlık mesleğinin teknolojik gelişmelerle olan ilişkisi daha açık bir şekilde göze çarpmaktadır. Mimarlık eğitimi ise, dünyada değişen mimarlık anlayışları ve eğitim paradigmaları çerçevesinde planlanmakta ve programlanmaktadır. Mimarlık eğitiminin temelinde, tarihi ve kültürel değerleri, malzeme ve teknolojiyi çağdaş bir yaklaşımla birleştirip tasarımlar yapabilme öğretisi yatmaktadır. Ülkemizdeki mimarlık eğitiminde batının etkisi görülmekle birlikte farklı bölgelerindeki mimarlık bölümlerinin eğitim-öğretiminde farklılıklar mevcut olduğu düşünülmektedir. Mimarlık programlarında en önemli farklılık ise teknoloji ile ilgili derslerde görülmektedir. Farklı bölümlerden mezun olan mimarlık öğrencilerinin de teknoloji perspektifinden mimarlığa bakışları ve mimarlığı algılamaları da farklılaşmaktadır. Ancak mimari tasarımla teknolojinin bütünleştirilmesinin yadsınamaz bir öneme sahip olduğu aşikardır. “Mimarlık Eğitiminde Üç Boyutlu Yazıcılar: Türkiye Durum Değerlendirmesi” başlıklı bu çalışmanın amacı, Türkiye’deki Mimarlık programlarında lisans düzeyinde verilen eğitimde 3B yazıcı teknolojilerinin eğitimi ve kullanımını irdelemek ve durum değerlendirmesi yapmaktır. Bu amaç için Türkiye’deki bütün üniversitelerin mimarlık bölümleri araştırmaya dahil edilmiş ve bu bölümlerde verilen dersler ve derslerin içerikleri incelenerek, derslere teknolojinin entegre edilip edilmediği irdelenmiştir. Tüm mimarlık lisans programlarının, üniversite kontenjanları, eğitim dilleri ve 3B yazıcı teknolojileri ve tasarım ile ilgili seçmeli ve zorunlu dersler, ders saatleri, AKTS kredileri, derslerin içerikleri araştırmaya dahil edilmiştir. Mimarlık lisans programlarındaki 3B yazıcılar ile ilişkili olan dersler içerik analizi yönteminden faydalanılarak incelenmiştir. Araştırmanın sonucunda, Türkiye’de 3B yazıcıların ve ilgili teknolojilerin mimarlık eğitimine dahil edilmesi açısından mevcut durum sunulmuştur. Son olarak, yeni teknolojilerin mimarlık eğitimi programlarına dahil edilmesini geliştirmek için bazı önerilerde bulunulmuştur.

Architecture, a universal profession that can be defined as the art of building and building design, follows innovations in art and science. Since the industrial revolution, the relationship between the architectural profession and technological developments is more clearly seen. Architectural education is planned and programmed within the framework of changing architectural concepts and educational paradigms in the world. The foundation of architectural education is the teaching of historical and cultural values, the ability to combine materials and technology with a contemporary approach. Although the influence of the west in the architectural education in our country is observed, it is thought that there are differences in the education and training of the architectural departments in different regions. The most important difference in architectural programs is seen in technology related courses. Architecture students who graduated from different departments differ in their perceptions of architecture and their perception of architecture from a technological perspective. However, it is evident that the integration of technological advances to architectural education is indispensable. The study is titled "Three Dimensional Printers in Architectural Education: The Evalaution of Turkey’s Case” aims to examine the undergraduate programs in architectural departments in Turkish universities. Especially, to determine the courses in which 3D printing technology is involved in architectural education and to evaluate the courses related to the technology in the departments of architectural faculties. For this purpose, architecture departments of all universities in Turkey are included in the research and, the content of the lectures and courses in these departments and whether the technology is integrated to the lectures or not are examined. Elective and compulsory courses, lecture hours, ECTS credits, contents of the courses in all architectural undergraduate programs, university quotas, education languages and 3D printing technologies and design are included in the study. In addition, the courses related to the 3D printing in the architectural undergraduate programs were examined by using the content analysis method. The study presented at the end the current state of architectural education in Turkeyin terms of inclusion of 3D printers and related technologies. Finally, some proposals have been made to improve the inclusion of new technologies in architectural education programs.