Yıldız model programlarının son teorik opaklık verileri ile ve gözlemsel kontrollerle test edilmesi

Abstract

Paczynski 'nin yıldız modelleme programlarının yardımı ile zarf yapısı üzerindeki opaklık değişimlerinin etkisi incelendi. Bunun için Lagrange interpolasyonu kullanılarak Weiss [1], Allard [1], Iglesias & Rogers [2] ve Kurucz'un [3] verilerinden yeni opaklık tabloları hazırlandı. Bu opaklıkların sonuçları, Huebner ve grubu [4] ve Iglesias & Rogers 'ın [5] benzer opaklık tabloları kullanılarak bulunan sonuçlar ile karşılaştırıldı. Daha yeni opaklık verileri kullanarak bulduğumuz sonuçlar, diğer kaynakların sonuçları ile, Schwarzchild [6] tarafından orijinal olarak düşünülmüş olan yıldız kütleleri için gözden geçirildi. Böyle hesaplamaların, iyi gözlemlenen gezegenlere ait tutulma sistemi olan V376 Peg (HD 209458) 'e ait yüksek doğruluktaki gözlemsel verileri ile nasıl ilişkilendirileceği düşünülmüş olup yakın gelecekte benzer doğruluktaki verilere rehber olması istenmektedir. Tutulan spektroskopik çift yıldızlardan alınan tüm yarıçaplar ve kütlelerdeki hata paylarının yaklaşık % 1 olduğu tahmin edilmektedir. Düzenlenen opaklık hesaplamalarının orta kütleli yıldızların yarıçapları üzerindeki etkileri % 1 'den daha büyüktür. Bundan dolayı tutulan çift yıldızların verileri, yıldız tiplerinin geniş çeşitlerine karşılık gelen opaklık teorisinin bağımsız testleri için iyi bir potansiyele sahiptir.

We have examined the effect of varying opacities on envelope structure with the aid of Paczynski's public domain stellar modelling programs. For this, we prepared new opacity tables from the data of Weiss [1], Allard [1], Iglesias & Rogers [2] and Kurucz [3], using Lagrange interpolation to obtain the tabular values. We have compared the results of these opacities with the results of similar tabulations from Huebner et al. [4] and Iglesias & Rogers [5]. We have checked our findings using the newer opacity data with those of other sources for the ranges of stars considered originally by Schwarzchild [6]. We consider how such calculations relate to high accuracy observational data, with the well-observed planetary eclipsing system V 376 Peg (HD 209458) providing a guideline towards data of similar accuracy in the near future. Current accuracies on absolute radii and masses derivable from eclipsing spectroscopic binaries are conservatively estimated at ~1 %. The effects of revised opacity calculations on the radii of stars of intermediate mass are greater than this, so that eclipsing binary data should have a good potential for independent tests of opacity theory across a wide range of stellar types.