Öğretmenlerin düşünmeyi öğretmeye yönelik yaptıkları sınıf içi uygulamaları, özyeterlik düzeyleri ve öğretim stilleri arasındaki ilişki

Abstract

Bu çalışmanın amacı öğretmenlerin düşünme becerileri öğretimine yönelik yaptıkları sınıf içi uygulamalar, özyeterlik düzeyleri ve öğretim stilleri arasındaki ilişkileri incelemektir. Korelasyonel araştırma desenine (yordayıcı korelasyonel) göre tasarlanan bu araştırmanın örneklemini 2013-2014 eğitim-öğretim yılında Aksaray, Balıkesir, Karaman, Konya, Niğde illerinde görev yapan 1003 sınıf öğretmeni oluşturmaktadır. Araştırma da öğretmenlerin düşünme becerileri öğretimi sürecinde sınıf içinde yaptıkları etkinliklerin düzeyini belirlemek için veri toplama aracı olarak araştırmacı tarafından geliştirilen Öğretmenlerin Düşünme Becerileri Öğretimine Yönelik Sınıf İçi Uygulamalar Ölçeği (DBÖ) kullanılmıştır. Ayrıca araştırmada öğretmenlerin düşünme becerileri öğretimine yönelik özyeterlik algısını belirlemek amacı ile yine araştırmacı tarafından geliştirilen Öğretmenlerin Düşünme Becerileri Öğretimine Yönelik Özyeterlik Algısı Ölçeği (DBÖA) diğer bir veri toplama aracı olarak kullanılmıştır. Öğretmenlerin öğretim stilini belirlemek amacıyla ise Grasha tarafından geliştirilen ve ilerleyen yıllarda Üredi (1997) ve Aktan (2012) tarafından da kullanılan Öğretim Stilleri Ölçeği düşünme becerileri öğretimi sürecine uyaralanarak Düşünme Becerileri Öğretime Yönelik Öğretim Stilleri Ölçeği'nden (DBÖS-Ö) faydalanılmıştır. Araştırmadan elde edilen verilerin analizinde ANOVA, Bağımsız Gruplar t-Testi, Basit Doğrusal Regresyon Analizi ile Çoklu Doğrusal Regresyon Analizi, Ki-Kare Uyumluluk Testi ve Pearson Korelasyon Analizi kullanılmıştır. Araştırmadan elde edilen bulgularla öğretmenlerin düşünme becerileri öğretimine yönelik sınıf içi uygulamaları, düşünme becerileri öğretimine yönelik özyeterlik algıları ve öğretim stilleri arasında anlamlı ilişki bulunmuştur. Öğretmenlerin sınıf içinde düşünme becerilerinin öğretimine yönelik öğretim yaklaşımlarına özyeterliklerinin anlamlı katkısı olduğu belirlenmiştir. Bunlara ilaveten, öğretim stili yaklaşımının anlamlı yordayıcı olduğu belirlenmiştir.

The aim of this study is to examine the relationship among teachers' classroom practices for teaching thinking skills, teachers' self-efficacy towards teaching thinking skills and teachers' teaching styles. This study was designed according to correlational research method (predictive correlational). The sample of the study was comprised 1003 primary school teachers who were on duty in the education year 2013- 2014 from Aksaray, Balıkesir, Karaman, Konya, Niğde. In order to define teachers' classroom practices for teaching thinking, Teachers' Classroom Practices for Teaching Thinking Scale (TCPP) developed by researcher was used. Besides, Teachers' Self-efficacy towards Teaching Thinking Skills Scale (TSTS) developed by researcher was used to determine teachers' self-efficacy towards teaching thinking skills. Grasha Teaching Styles Scale (GTSS) was also used after adaptation for teaching thinking skills. ANOVA, Independent Groups t-Test, Simple Linear Regression Analysis and Multiple Linear Regression Analysis, Chi-Square Compatibility Test, and Pearson Correlation Analysis methods were used to analyze the data. Acoording to the results, it can be said that there is a meaningful correlation among the teachers' classroom practices for teaching thinking skills, their self-efficacy towards teaching thinking skills and teaching styles. There is also strong correlation between the teachers' self-efficacy towards teaching thinking skills and teaching thinking skills. Further more, it is also found that teachers' teaching style is a predictor of the teaching thinking skills.