Pliometrik antrenman metodunun sprint triatlonda bisiklet sonrası koşu performansına etkisi

Abstract

Triatlon, üç farklı spor branşının yüzme-bisiklet-koşu şeklindeki sıralama ile ardışık olarak yapıldığı ve üst düzey kardiyovasküler dayanıklılık gerektiren bir spor dalıdır. Triatletler, bisiklet sonrası koşu bölümüne geçtiklerinde 'ağır bacak olgusu' şeklinde kavramsallaştırılan bir nöromuskuler yorgunluk ve koordinasyon sorunsalı ile karşı karşıya gelmektedir. Triatlonda, 'ağır bacak olgusu'nun etkilerini minimize etmek için uygulanan spesifik antrenman yöntemleri bulunmaktadır. Bu çalışmada, bilinen ve etkinliği kanıtlanmış mevcut antrenman öntemlerine ilave ve farklı bir yaklaşım olarak 'pliometrik antrenman metodu'nun sprint riatlonda bisiklet sonrası koşu performansına etkisi incelenmiştir. Deneysel araştırma modeline uygun olarak tasarlanan çalışmada sporcular, 'Triatlon Antrenman Grubu' (n=5) ve 'Pliometrik Antrenman Grubu' (n=6) şeklinde iki farklı gruba ayrılmıştır. Pliometrik antrenman grubu, triatlon antrenman grubundan farklı olarak 8 haftalık bir pliometrik antrenman protokolü uygulamıştır. Süreç sonunda, 'yere temes süresi', 'uçuş süresi', 'adım uzunluğu', 'adım frekansı' ve 'kadans' parametreleri bakımından gruplar arasında anlamlı bir farklılık meydana gelip gelmediğini değerlendirmek amacıyla ön test-son test sonuçları Mann-Whitney U Testi ile karşılaştırılmıştır. Koşu dinamiklerinden 'yere temas süresi' 0-1000m aralığında (p<0.05); 1000-2000m aralığında (p<0.05); ve 2000-3000m aralığında (p<0.05) gelişerek anlamlı düzeyde farklılık göstermiştir. Bununla birlikte 'adım frekansı' ve 'kadans' parametrelerinde de, 2000-3000m aralığında artış gerçekleşmiş ve gruplar arasında anlamlı bir farklılık görülmüştür (p<0.05). Sonuç olarak, 8 haftalık pliometrik antrenman protokolünün sprint mesafe triatlonda bisiklet sonrası koşu etabında koşu dinamiklerinden 'yere temas süresi', 'adım frekansı' ve 'kadans' parametrelerine olumlu etkide bulunarak performansı geliştirdiği görülmüştür.

Triathlon is a sport that requires high-level cardiovascular endurance, where three different sports branches are performed consecutively in the order of swimming-cycling-running. Triathletes face a neuromuscular fatigue and coordination problem conceptualized as 'heavy leg syndrome' when they switch to the post-bike running section. In triathlon, there are specific training methods applied to minimize the effects of 'heavy leg syndrome'. In this study, as an additional and different approach to the existing training methods that are known and proven to be effective, the effect of 'plyometric training method' on sprint triathlon post-cycling running performance was investigated. In this study designed in accordance with the experimental research model, athletes were divided into two different groups as 'Triathlon Training Group' (n=5) and 'Plyometric Training Group' (n=6). The plyometric training group applied a plyometric training protocol for 8 weeks, which was different from the triathlon training group. At the end of the process, pre-test-post-test results were compared with Mann-Whitney U Test to evaluate whether there was a significant difference between groups in terms of 'ground contact time', 'flight time', 'stride length', 'stride frequency' and 'cadence' parameters. Among the running dynamics, 'ground contact time' showed a significant difference at 0-1000m range (p <0.05); 1000-2000m range (p <0.05); and 2000- 3000m range (p <0.05). In addition, there was an increase in 'stride frequency' and 'cadence' parameters at 2000-3000m range and a significant difference was observed between groups (p <0.05). As a result, it was seen that the 8-week plyometric training protocol improved performance by having a positive effect on the running dynamics of 'ground contact time', 'stride frequency' and 'cadence' parameters in the post-cycling running stage of sprint distance triathlon.