Kedi ve köpeklerde uzun kemik kırıklarının eksternal skeletal fiksatör ile sağaltımı

Abstract

Bu çalışmanın amacı, kedi ve köpeklerde uzun kemik kırıklarının eksternal skeletal fiksatör ile sağaltım sonuçlarının klinik ve radyolojik olarak değerlendirilmesidir. Çalışma materyalini, Balıkesir Üniversitesi Veteriner Fakültesi Cerrahi Kliniği'ne ekstremitelerde topallık şikayeti ile getirilen, klinik ve radyolojik muayenelerinin ardından uzun kemik kırığı teşhis edilen farklı tür, ırk, cinsiyet ve yaş gruplarındaki 7 (%70) kedi, 3 (%30) köpek olmak üzere toplam 10 hayvan oluşturmaktadır. Cinsiyet dağılımı 5 dişi (%50) ve 5 erkek (%50), yaş ortalaması 8.3 ay, ağırlık ortalaması 3.91 (± 3.47) kg olarak belirlenmiştir. Kırık oluşum nedenleri %50 trafik kazası, %40 yüksekten düşme, %10 bilinmeyen sebepler olarak; kırık oluşan kemikler %50 tibia-fibula, %30 humerus, %10 radius-ulna, %10 femur olarak tespit edilmiştir. Radius-ulna ve tibia-fibula kırığı bulunan kemiklerde her iki kemiğin de kırık olduğu görülmüştür. Kırıkların %30'u açık kırık, %70'i kapalı kırık olarak sınıflandırılmıştır. Tedavi sonrası ekstremite fonksiyonları 45. günde yapılan skorlanma ile %60'ı "çok iyi" (skor=1), %20'si "iyi" (skor=2), %20'si "orta" (skor=3) olarak bulunmuştur. Hiçbir olguda "kötü" (skor=4) skor elde edilmemiştir. Radyolojik skorlama sonucu 45. gün elde edilen verilere göre; %40'ı "kırık çizgisinin kaybolması, iyileşme" (skor=5), %40'ı "belirginleşen kallus, kırık çizgisinin görünürlüğünün kalmaması" (skor=4), %20'si "minimal kallus oluşumu" (skor=2) olarak bulunmuştur. Çalışma ile elde edilen klinik ve radyolojik verilere göre, kedi ve köpeklerde uzun kemik kırıklarında sağaltım amacıyla biyolojik osteosentez yöntemlerinden olan eksternal skeletal fiksatörlerin rahatlıkla kullanılabileceği sonucuna ulaşılmıştır.

The aim of this study is to evaluate the results of the treatment of the long bone fractures with external skeletal fixator clinically and radiologically in cats and dogs. The study material consisted of 7 (70%) cats and 3 (30%) dogs of different species, breed, sexes, and ages, brought to Balikesir University, Faculty of Veterinary Medicine, Surgery Clinic with complaints of lameness. The gender distribution was 5 females (50%) and 5 males (50%), the average age was 8.3 months and the average weight was 3.91 (± 3.47) kg. The causes of fractures were determined as 50% motor vehicle accidents, 40% fall from a height, 10% unknown reasons; the fractured bones were determined as 50% tibia-fibula, 30% humerus, 10% radius-ulna, 10% femur. It was found that bones with radius-ulna and tibia-fibula fractures had both bones fractured. 30% of the fractures were classified as open fractures and 70% as closed fractures. Regarding walking, weight bearing, and lameness, it is found that 60% were "very good" (score=1), 20% were "good" (score=2), and 20% were "moderate" (score=3) in functional use of the 45th day scoring. There was no "bad" (score=4) score in any case. According to the data obtained at the 45th day as a result of radiological scoring; 40% were "disappearance of the fracture line, healing" (score=5), 40% were "pronounced callus, no visibility of the fracture line" (score = 4), 20% were "minimal callus formation" (score = 2). According to the clinical and radiological examinations after the treatment, it was concluded that external skeletal fixators, which belong to the biological osteosynthesis methods, can be easily used for the treatment of long bone fractures in cats and dogs.