Seyahat acentası çalışanlarının serbest zaman doyumları ile iş ve yaşam doyumlarının etkileşimi

Abstract

Günümüzde turizm sektöründe yoğun çalışma saatlerinin artması seyahat acentalarındaki çalışanların serbest zamanlarının azalmasına neden olmaktadır. Çalışanların sahip olduğu serbest zaman dilimlerinin uzunluğu serbest zaman doyum düzeylerinin artmasında oldukça önemlidir. Bu nedenle çalışanlarda serbest zaman doyumunun oluşması için işletmelere büyük sorumluluk düşmektedir. Serbest zaman doyum düzeyi yüksek olan çalışanda iş doyumunun da aynı oranda yükselme göstereceği düşünülmektedir. Bununla birlikte algılanan yüksek iş doyum düzeyinin de yaşam doyum düzeyini yükseltmesi düşünülmektedir. Bu bağlamda çalışanların serbest zaman doyumları ile iş ve yaşam doyumlarının arasındaki ilişkiyi incelemek büyük önem arz etmektedir. Bu amaçla araştırmada seyahat acentası çalışanlarının serbest zaman doyumlarının iş ve yaşam doyum düzeyleri ile etkileşimi incelenmiştir. Çalışma beş bölümden oluşmaktadır. Çalışmanın birinci bölümünde, araştırmanın problemi, amacı, önemi, varsayımları, sınırlılıkları ve tanımları belirtilmiştir. İkinci bölümde çalışmanın kuramsal çerçevesi üzerinde durulmuştur. Bu bölümde serbest zaman, serbest zaman doyumu, iş doyumu ve yaşam doyumu kavramları açıklanmıştır. Ardından konuyla ilgili yapılan alan araştırmalarına değinilmiştir. Üçüncü bölümünde, araştırmanın modeli ve hipotezleri, evren ve örneklemi, veri toplama araç ve teknikleri, veri toplama süreci hakkında bilgi verilerek verilerin analiz yöntemine değinilmiştir. Dördüncü bölümde, elde edilen verilerin analizleri ve bu analizlerden elde edilen bulgular yorumlanmıştır. Son olarak beşinci bölümde ise bulgulardan elde edilen sonuçlar değerlendirilmiş ve bu sonuçlar ışığında çeşitli önerilerde bulunulmuştur. Bu araştırmanın sonucunda, İstanbul'daki seyahat acentası çalışanlarının serbest zaman doyumları ile iş ve yaşam doyumları arasında anlamlı bir ilişki olduğu sonucuna ulaşılmıştır.

In our days, the working hours of the hectic tourism sector have increased tremendously resulting in less leisure time for those employed at tourism agencies. The length of leisure time periods of employees is quite important for the increase in their leisure time satisfaction levels. Accordingly, businesses have a big responsibility for the creation of leisure time periods for their employees. It is considered that an employee with a high level of leisure time satisfaction will have a similar increase in his level of job satisfaction. Furthermore, it is also considered that the perceived high level of job satisfaction of the employee will increase his life satisfaction level. Within this context, the analysis of the relation between leisure time satisfaction and job and life satisfaction levels of employees is of considerable importance. For that purpose, this research is based on the interaction of leisure time satisfaction levels and job and life satisfaction levels of travel agency employees. The research consists of five sections. The first section includes the problems, objectives, assumptions, constraints, and definitions related to the research. The second section elaborates on its theoretical framework. It explains the notions of leisure time, leisure time satisfaction, job satisfaction and life satisfaction. Subsequently, the section refers to some field studies made on the subject. The third section provides information on the research model and hypothesis, population and sample, data collection means and models, data collection process with a mention on the method of analysis of the data. The fourth section comments on the analysis obtained and the discoveries acquired from these analyses. Finally, in the fifth section, the results of these findings are assessed and various proposals are bought forward in the light of these findings. As a result of this research, we have reached the conclusion that there is a significant relation between leisure time satisfaction levels and job and life satisfaction levels of travel agency employees in Istanbul.